Για εφήβους και ενήλικες
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017, ώρα 20:00
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017, ώρα 20:00
Αφήγηση: Μαρία Βραχιονίδου
Μουσική (βιολί): Ειρήνη Νικολακοπούλου
Το πρόγραμμα προσεγγίζει με τρόπο αφηγηματικό μία από τις γνωστότερες παγκοσμίως ιστορίες και καταδεικνύει τι είναι αυτό που την κάνει να αγγίζει, ακόμα και σήμερα, τα πιο μύχια και ανομολόγητα ένστικτα του ανθρώπου, τι είναι αυτό που στοιχειώνει την κάθε προσωπική ιστορία αλλά και την Ιστορία...
Η παράσταση διαρκεί 70' και απευθύνεται σε εφήβους και ενήλικες.
Η ταυτότητα του προγράμματος
Τίτλος: «Ο κύκλος του αίματος: η γενιά των Ατρειδών»
Αφήγηση: Μαρία Βραχιονίδου
Μουσική (βιολί): Ειρήνη Νικολακοπούλου
Που: «Το Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς»
Πότε: Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017, ώρα 20:00
Διάρκεια: 70'
Απευθύνεται: Εφήβους και ενήλικες
Συμμετοχή: 6€, 5€ (Πολύτεκνοι, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές)
Διεύθυνση: Ιωσήφ των Ρογών 11, Ακρόπολη, Αθήνα ΤΚ 11743
Λίγα λόγια για το έργο και την παράσταση
Μια ιστορία που ενέπνευσε τις μεγαλύτερες αρχαιοελληνικές τραγωδίες, που έχει παρουσιαστεί σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, που έχει ερμηνευθεί πάνω σε ποικίλους άξονες, που απασχολεί τις μεγαλύτερες παραγωγές του παγκόσμιου θεάτρου και τα γραπτά των διασημότερων κλασικών φιλολόγων.
Κι ωστόσο, όσο κι αν έχει χιλιοπαρουσιαστεί και πολυαναλυθεί, εξακολουθεί εν πολλοίς να μένει άγνωστη στις περισσότερες λεπτομέρειές της και αδιάγνωστη στους άξονες των συμβολικών της επιπέδων. Άλλωστε, μέσα από το πρίσμα της κάθε οπτικής προβάλλει πάντα και μια διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση: η βία και η ποικιλότροπη κακοποίηση των παιδιών, η βαριά κληρονομιά και οι ‘αμαρτίες γονέων’ που ‘παιδεύουσι τέκνα’, η επικράτηση της πατριαρχίας και η μητριαρχία, η επαναληπτικότητα του λάθους και η αδυναμία για κόψιμο του γόρδιου δεσμού, η ενοχή και το τίμημα της συνειδητότητας, η ευχή και η κατάρα των εξ αίματος σχέσεων, τα αδιέξοδα της Ιστορίας, η εξουσιολαγνεία και το διογκωμένο Εγώ – τα πάντα είναι παρόντα σε μια ιστορία όπου παραβιάζονται πανανθρώπινα ταμπού όπως η ανθρωποφαγία, η αιμομιξία, η δολοφονία εντός της οικογένειας (πατροκτονία/ μητροκτονία/ παιδοκτονία).
Δύο ήταν οι βασικοί αφηγηματικοί στόχοι της παράστασης:
α. Να αποδοθεί μια τόσο γνωστή ιστορία ‘σαν παραμύθι’, επικεντρώνοντας στα λιγότερο γνωστά επεισόδια που την πλαισιώνουν και ωστόσο φωτίζουν την ερμηνεία της.
β. Να είναι σαφής στο κοινό η ερμηνευτική προσέγγιση που επιλέγεται.
Για να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος επιστρατεύτηκε το τέχνασμα της ‘γιαγιάς Ηλέκτρας’, μέσα από το στόμα της οποίας, εγκιβωτιστικά, περιγράφονται τα αρχικά επεισόδια του μύθου μέχρι το χρονικό σημείο που είναι γνωστό σε όλους από τις τραγωδίες το οποίο δεν περιγράφεται εδώ. Όσο για την ερμηνευτική προσέγγιση, προκρίθηκαν τα ζητήματα της ‘βαριάς κληρονομιάς’ των προγόνων και του αναπόδραστου της μοίρας και της Ιστορίας, εφόσον, οι σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες κάνουν εξαιρετικά επίκαιρο το θέμα της ευθύνης του καθενός απέναντι στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Η μουσική πλαισίωση βοηθά τη ροή, ενός δύσκολου, ομολογουμένως, κειμένου, και ενός τέτοιου «βαριού» υλικού.
Η παράσταση απευθύνεται σε ενήλικες, αλλά και σε εφήβους, κυρίως όσους έχουν έρθει σε επαφή με τα κλασικά κείμενα των τραγωδιών του κύκλου των Ατρειδών, αλλά δεν απόκτησαν από αυτά μια σαφή εικόνα για την πορεία του μύθου ή για τη μέγιστη, και στο σήμερα, συμβολική του αξία.
Για να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος επιστρατεύτηκε το τέχνασμα της ‘γιαγιάς Ηλέκτρας’, μέσα από το στόμα της οποίας, εγκιβωτιστικά, περιγράφονται τα αρχικά επεισόδια του μύθου μέχρι το χρονικό σημείο που είναι γνωστό σε όλους από τις τραγωδίες το οποίο δεν περιγράφεται εδώ. Όσο για την ερμηνευτική προσέγγιση, προκρίθηκαν τα ζητήματα της ‘βαριάς κληρονομιάς’ των προγόνων και του αναπόδραστου της μοίρας και της Ιστορίας, εφόσον, οι σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες κάνουν εξαιρετικά επίκαιρο το θέμα της ευθύνης του καθενός απέναντι στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Η μουσική πλαισίωση βοηθά τη ροή, ενός δύσκολου, ομολογουμένως, κειμένου, και ενός τέτοιου «βαριού» υλικού.
Η παράσταση απευθύνεται σε ενήλικες, αλλά και σε εφήβους, κυρίως όσους έχουν έρθει σε επαφή με τα κλασικά κείμενα των τραγωδιών του κύκλου των Ατρειδών, αλλά δεν απόκτησαν από αυτά μια σαφή εικόνα για την πορεία του μύθου ή για τη μέγιστη, και στο σήμερα, συμβολική του αξία.
